Op Dees Aarde

Ek het nou net op KKNK 2013 'n drama van die wyle Reza de Wet gesien: Op Dees Aarde.

Aan die begin, in donkerte, dwaal 'n Scrooge-agtige figuur deur die verhoog met 'n kers in die hand en mompel iets van 'n lewe van werk in die lykshuis. Eeee.

Daarna gaan die ligte aan oor 'n huishouding van 'n sterwende ma en wat lyk soos twee volwasse susters en 'n broer.

Die broer werk inderdaad in die dorp se lykshuis en die oudste suster maak trourokke op die dorp. Wat die ander suster doen is onduidelik, al wat deurskemer is dat sy uiters frustreerd met haar situasie is en die algemene benoude huishouding.

Hulle praat almal oor 'n bizarre dooie 3de suster vir wie hulle wag daardie aand, soos 'n spook wat 'n verskyning vir haar verjaardag in die huis gaan maak.

En jou werklik waar: sy verskyn soos klokslag 8pm, nie as iets vreesaanjaends nie, maar 'n gelukkige, onskuldige en erg swanger tiener dogter.

( Ek het al die karakters se name vergeet.)

Daar is 'n axe om te grind tussen die oudste suster, wie verloof was aan die jong man deur wie haar spooksuster swanger gemaak is, en die jong spooksuster, wat klaarblyklik net jonk is omdat sy - as spook - nooit verouder nie.

Baie jaloesie en 'n bietjie melodrama wat eindig in 'n spoke jag met 'n skêr in die hand en 'n bloederige uitsny van die "sonde wat groei soos 'n gewas in jou".

Dit alles klink belaglik in die daglig, maar tog het dit met hoendervleis geëindig, en so:

Wilma Snyman, die verswakte, siek ma van die storie, sterf in stilte in die huis terwyl die kinders rondrol. Hulle ontdek dit eers na die tyd.

Die broer wonder dadelik of sy ook, soos hulle jong suster, elke jaar sal terugkeer en vir hulle kom kuier.

En met hierdie vraag verdwyn almal behalwe hy, en ons hoor (in die stem van die oorspronklike ou man) dat almal in die huis uiteindelik een na die ander gesterf het - die ma en die jong dogter het teruggekeer elke jaar, maar die ander twee susters nooit nie.

Die uiteindelike redding van die armsalige, die swakkeling, die onderdrukte, is sy geheue, sy vermoë om liefde en lekker in sy hart te hou, en die res te laat gaan.