Sondag, November 13, 2005

A Moon for the Misbegotten

Ek het pas hierdie play deur Eugene O'Neill gelees - my eerste.

Die hart daarvan is Josie - 'n obese oorgewig meisie met 'n kragtige persoonlikheid. Sy verlei mans kompulsief na haar bed, maar verongeluk alles elke keer net voor seks, omdat sy diep in haar siel nie kan glo dat dit nooit kan werk nie. Deur haar slim manipulasie van die situasie skep sy 'n valse reputasie as 'n gigelo van soorte (geen man wil erken dat hy a) vir haar geval en dan b) deur haar verwerp is nie).

Die drama is 'n streng klassieke een plek, een tyd, twee mense op 'n slag, aaneenlopende verhaal: Josie se groot groot gamble - 'n date, laat in die nag in die pragtige maanlig, met die een man op wie sy werklik verlief is.

O'Neill skep 'n horde spelgeleenthede vir die twee lovers - Josie en Tyrone - terwyl hulle hierdie hartseer beerdans om mekaar maak, en met elke tree nader word die stakes al hoe hoër.
Die skrywer en die karakters word eerliker en duideliker en bereik 'nonverduidelikbare intimiteit wat Josie die volgende oggend vir haar pa probeer vasvang

"A miracle. A virgin who bears a dead child in the night, and the dawn finds
her still a virgin"

Geen smugness daarmee.
Wens ek kan dit sien op die planke.

Geen opmerkings nie :

Plaas 'n opmerking