Twee bejaarde, arm mense in St Petersburg sien mekaar een of twee keer per maand, andersins skryf hulle briewe aan mekaar."Arm mense" is hierdie korrespondensie.
Hy (Makar) spandeer elke ekstra sent aan klein, nietige persente wat hy vir haar (Barbara) koop en saam met sy briewe stuur.
Sy stuur die persente terug en smeek hom om eerder geld bymekaar te maak vir nuwe klere, sodat hy 'n beter indruk by sy werk en met sy baas kan maak.
Hulle skryf oor die lewe wat verby is, jonkwees, die sterwe van hul ouers. Nie een van die twee is ooit getroud nie.
Rondom hulle sterf meer en meer kennisse, die wereld word al hoe kleiner.
Makar sak in die skuld maar praat nie daaroor nie; dan vermy hy haar eerder. Uiteindelik stuur Barbara dertig roubles vir sy landlady wanneer sy dreig om hom uit te sit.
Barbara word geteister deur mans wie sy nie in die gesig kan kyk nie. Makar is haar enigste veilige uitlaatklep.
En dan eendag, die verstommende nuus: sy het 'n huweliksaanbod van een van haar suitors gekry, 'n welaf sakeman wat haar uit St Petersburg wil neem.
Sy het besluit om te aanvaar.
Makar is stomgeslaan maar bly ondersteunend. In die laaste briewe verander hulle toon: sy stuur lang stelle instruksies vir haar troue (waarvoor Makar die reelings tref); hy verseker haar dat hy alles noukeurig uitvoer en alles op skedule is.
Hy skryf vir haar dat hy die nuwe huurder van haar ou kamertjie is, nadat sy uitgetrek het na haar verloofde toe.
Dit was 'n fout: in die volgende brief stel sy hom in kennis - met opregte spyt - dat haar man van plan verander en nie meer in St Petersburg wil trou nie, maar eerder by hul nuwe huis in die country.
Uiteindelik, wanneer hy dit hoor, breek Makar se hart - hy smeek haar vir die eerste keer om nie te trou nie, om saam met hom te bly tot die einde.
Sy antwoord nooit.
[26 Junie 2005]
Geen opmerkings nie :
Plaas 'n opmerking