Tristan en Isolde

Richard Wagner is 'n aangeleerde smaak - heavy en pynlik - maar alleen as dramaturg een van die bestes ooit, om nie eers van sy musiek te praat nie. Wagner het die fokus en die inspirasie gehad om die mees komplekse verhale na sy eenvoudige 3-act formaat te grind.

Tristan is die perfekte uiting van sy lewensobsessies met dood en seks - Tristan wat staar na die see aan die einde, opsoek na die boot wat Isolde moet bring, en dan sê

"Om te lewe is om te smag en te sterf".

Wagner het in essensie vier uur lange seks geskryf wat kulmineer in die one-and-only werklike musiekale orgasme: die beroemde Liebestod.

Sy vriend en later vyand Nietzsche, het in sy laaste werk, Ecce Homo, geskryf

"But to this day I am still looking for a work to equal Tristan in dangerous fascination, that gruesome yet sweet quality of infinity; I seek among all the arts in vain. All the strangenesses of Leonardo da Vinci lose their charm with the first note of Tristan."

***

Dis die oorlog tussen Ierland en Engeland, Tristan se epiese geveg met Morold, Isolde se verloofde. Die twee mans vermoor mekaar, Morold sterf en Tristan gee homself aan die noodlot oor: erg gewond en bloeiend, val hy oor die kaai in 'n bootjie, laat homself ter see en pass uit.

Sy bootjie dryf op die water en spoel uit teen die kus van Ierland waar Isolde, die groot geneser, hom verpleeg totdat sy opmerk dat sy swaard 'n splinter mis, dieselfde splinter wat sy uit haar geliefde sy lyk getrek het. Sy besluit om hom te vermoor, maar wanneer sy met 'n mes oor Tristan staan, gaan sy oë oop en die oomblik tussen hulle verander alles.

In die volgende dae groeie 'n stille liefde tussen hulle - beide stel hulself met false name voor; nie een van die twee gee enige erkenning aan hul gevoel van liefde nie.

Tristan keer terug na Engeland, waar sy oom - Koning Mark - aankondig dat die oorlog verby is en vrede gevier sal word deur sy troue aan ...... die Lady Isolde van Ierland ... en Tristan moet haar vir hom gaan haal.

Eers wanneer Tristan en Isolde mekaar die tweede keer sien besef elkeen wie die ander een in werklikheid is, maar hierdie keer (nog erger) stel hulle hulself aan mekaar voor asof hulle vreemdelinge is, en praat nooit oor hul eerste ontmoeting nie.

Op die boot terug na Engeland, oppad na haar huwelik met Koning Mark, besluit Isolde, in uiterstes van self-haat en woede - om beide haarself en Tristan se lewe te neem. Sy vra haar diensmeisie om vir hul gif aan te maak, nooi Tristan na haar cabin om die vrede te vier deur 'n glasie te klink.

En dan .... nadat hulle sluk, word die twee verslae verlief, die diensmeisie het vir hulle liefdesap, eerder as gif gegee.

Isolde trou met Koning Mark, maar sy het 'n torrid affair met Tristan elke nag onder die oop sterre ... die Liebesnachte ... totdat hulle verraai word en Tristan vir sy lewe moet vlug.

Maar Tristan, alleen op 'n eiland, kwyn, die wonde in sy liggaam begin weer pols, dieselfde wonde van Morold breek oop en bloei weer, sonder Isolde se versorging weet Tristan dat hy sal sterf. Hy skryf brief na brief aan Isolde en smeek haar om te kom, hy staar oor die see vir dae aaneen.

En dan kom sy uiteindelik, en kort op haar hakke Koning Mark se soldate.

Die laaste ontmoeting tussen die twee is te laat om sy lewe te red, maar dit herenig hulle vir een oomblik, Tristan sterf aan sy wonde en dan Isolde "van binne", terwyl sy die Liebestod sing.