Die oudste siklus van wat vandag "Lieder" genoem word, was Schubert se Die Schöne Mullerin.
Dis 20 songs wat die storie vertel van 'n swerwer wat 'n pragtige rivier ontdek en besluit om dit te volg. Die rivier lei hom na 'n meule, waar hy die meulenaar se mooi dogter sien.
As ons vandag in die seks, drugs en rock & roll era lewe, was hierdie sneeu, seks en selfmoord era. Vir die ou romantiese Duitsers was die wilde natuur en seks twee kante van dieselfde munt: storm en drang.
Die swerwer babbel met die stroom en die blomme oor sy groot geluk, skynbaar onbewus daarvan dit hierdie selfde stroom is wat hom na sy dood toe lok.
Die beste woorde, vir my, is in die Tränenregen, die Tranereën.
Die swerwer en die meisie sit saam in stilte, onder 'n boom.
And over the clouds and stars,
There murmured the brook
And called with singing and ringing:
Fellow, follow me!
Then my eyes filled with tears,
And made the mirror ripple:
She spoke: The rain comes,
Farewell, I am going home.
The rains comes, Farewell, I am going home.
Dit is die enigste woorde wat in die hele siklus tussen die twee mense wissel.
Die meisie dra 'n groen lint, en in die loop van 2 songs verander die toon van die hele ding totaal.
Die eerste song is Die Geliefde Kleur (Die Liebe Farbe) - die kleur being Groen.
Die tweede song is Die Veragte Kleur (Die Bose Farbe) - weereens Groen, maar nou besef die swerwer dat die meisie verlief is op 'n ander glamorous jagter, wat vir haar die groen lint gegee het.
I'd like to go out into the world,
Out into the wide world;
If only it weren't so green, so green,
Out there in the forest and field!
En uiteindelik tragedie, wanneer die jong swerwer vrede maak met verwerping en homself verdrink in die rivier wat hom na sy lot gelok het.
Die siklus eindig met die pragtige bitter-soet Rivier Wiegelied, (Des Baches Wiegenlied), met die stroom, uiteindelik, aan die woord.
Geen opmerkings nie :
Plaas 'n opmerking