Koos du Plessis

As die reen van stof en roet verby is

En die rook verdwyn
Sal daar in die sterrelose hemel
'n neon boog verskyn

As 'n kind het ek Laurika Rauch hierdie lied sien sing in Katinka se TV reeks "Phoenix & Kie". Dit was die eerste versreel van "Sprokie vir 'n Stadskind". Die woorde het my hoendervleis gegee.

Koos du Plessis is die absolute verwesenliking van die mag van poësie. Daar is niemand soos hy in Afrikaans nie - sy versreels is alles dieselfde: kort, digte, ritmiese frases en streng rym op rym.

En tog, in hierdie onmoontlike eenvoudige vorm bereik hy ongelooflike digkuns - terselfdertyd kristal helder en met kragtige emosie gelaai

Weerlose, weerlose mense
Op reis van perron na perron

I mean, hoe kan jy daarop verbeter?

Neem sy liedjie "Molberge", oor die myndorp Springs

Jou naam is in verlore ou fonteine
En towerbeelde van oases langs die pad
Maar ver al wys die torings van die myne
Jou skoonheid lê veel dieper in die hart
En ek onthou
Op 'n manier was daar maar net dieselfde vrede
Die neig mos om te woon net waar dit wil

"Die neig mos om te woon net waar dit wil" - geluk en vrede leef net waar dit wil - tussen mynhope en asblikke. Amazing.

Die Liedjie "Reg en Verkeerd" is 'n seun wat vir sy pa vra wat geword het van reg en verkeerd, alles lyk so wreed en verkeerd.

Maar eendag word honger gestil 

Sal die bloed eindlik stol
Kom die saak op die rol
Sê vir hom: eendag sal kom(Reg en Verkeerd)

ander frases en verse wat my aangryp...


Jy hoor my nie meer nie
Ek sê maar totsiens
Ek groet sonder woorde
Want hartseer is stom (Groet sonder woorde)

As daar geen een is
Sit jy als op die skaal(As almal ver is)

Elke hektaar is verkoop
Elke opstal is gesloop
En die wereld wag verwese
in die waan
Dat 'n wonder gaan gebeur
Om sy rusperleer te keer
Want kyk daar lê reeds spore op die maan (Spore op die maan)

Ons beplan toringblokke
Maar die slopers is betrokke (Skadus teen die muur)

Want ons is nog jonk
En die wereld is oud
En voor ons het almal gevaal (As jy my kon volg)

Ek soek vergeefs na lank vermiste mense
Wat om my is - maar onbereikbaar ver -
Die jare skif soos newels voor die lense
En die hart verloor maar mettertyd die spoor (Vermiste mense)

Daars te veel met die wereld gevoeter
Daars te veel met die mense gemors
En die helde, na al die geploeter,
Lê diep in die aarde se kors (Kouevuur)

Na nagte by die kranse in die reen
Het 'n siel gesterf wat kind was
Maar op sy manier 'n man
En daarna was die berge weer alleen (Jantjie van die berge)

Almal slaap reeds, niemand waak nie
Niemand wil 'n tyd verwyl nie
Niemand lag nie, niemand huil nie
Net die nagwind en die reen (Nokturne)

Deur die glasie se steel
Lyk die wereld weer heel(Hier's ons almal tesaam)

En ek weet geen een sal my glo nie
Dit klink alles so gek in die nag
Maar wees elkeen wat lag
Eenmaal daar in die nag
Op die pad na Nooitgedaght (Die Pad na Nooitgedacht)