Closer

Ek is een v daai ouens wat hou daarvan om te drentel en dagdroom met 'n Walkman. Ek droom al vir jare oor 'n fliek sonder woorde, met net die musiek van 'n opera saam met die beelde op die doek. Wanneer ek aankom by die werk met Götterdämmerung in my oorfone & almal om my sien praat en gesels, dan kom daar 'n snaakse gevoel oor my v totale alleenwees en totale eenwees.

Nou guess what: Mike Nichols is net so nerd soos ek - "Closer" is geskiet teen die agtergrond v Mozart se "Cosi fan tutti", v die mooiste musiek wat ooit geskryf is. Hoe kan dit anders as om te help om 'n heerlike droomgevoel aan die tonele te gee...

Die shananigans op die doek is 'n ander saak. Ek het aanvanklik gedink ons gaan 'n when-bad-things-happen-to-good-looking-people tipe movie sien. Ek was verkeerd. "Closer" is 'n stuk skryfwerk wat, soos die ou operas, uit arias vir vier prima-donnas bestaan.

Julia Roberts is Julia Roberts. Sy gee twee seine in movies uit 1) 'n Smile wat die wereld omboul en 2) 'n spits v haar oë saam met 'n diep inasem deur haar neus wat wys dat sy erg seergemaak is.

Hier hou sy net by nommer twee.

Jude Law is een v daai ouens wat mens op skerm moet "raaksien" - hy moet flits oor die doek sodat ons kan sê "WIE WAS DIT". Maar, wanneer die kameras eers op hom gaan stilstaan dan verdwyn die mystery en is daar, ek is bevrees, net vanilla roomys.

Clive Owen is die groot wenner v "Closer" - hy het die juicieste rol v die een ou met 'n hardklop wat eerlik probeer wees met homself en die res. En hy kom met baie charisma oor, anders as die res.

Natalie Portman weet nie eintlik wat om v die absurditeite v haar rol te maak nie.

Elkeen kry 'n oomblik vir sy acting-chops, kry seer, maak seer, kry 'n line en 'n laaste groot buiging voor die gehoor.

Mmm - nie waarvoor ek gehoop het nie.