Aeneid

Ek het uiteindelik klaargemaak met 'n boek wat ek as eerstejaar op Stb, gekoop het. Destyds was dit na aanleiding v Berlioz se opera, hierdie keer was dit om die storie v Troye verder te lees, na al die hartseer v die Iliad.

Dit was 'n prosa vertaling, soos die Iliad en Odyssey. Ek het hier en daar ook 'n versvertaling gelees v Gutenberg.com. Uit die versdele was my gevoel dadelik dat Virgil 'n werklike voorganger van Shakespeare was: hier is dieselfde kuns van welsprekendheid, kort frases vol insig, met 'n volgehoue ritmiese musikale gevoel.

Hoe sou dit wees om Shakespeare as Afrikaanse prosa te lees? So iets, seker. As verhaal is daar 'n pragtige hervertelling van die val v Troye en die tragedie v koningin Dido. Die tweede helfde is oorlog, oorwinning en voorspoed, en nie so compelling soos die eerste deel nie. Dis uit en uit 'n ripoff v die Iliad, maar nou-ja, dis hoekom ek dit gelees het.

Die tragedie in die Aeneid (die dood v Turnus en Dido) is nie naastenby so sterk soos in die Iliad nie - die hartseer hier is vir die groter saak: die totstandkoming v die Romeinse ryk.

My mooiste oomblik: Creusa, Aeneas se vrou, wat moed op gooi en ophou hardloop tydens die vlug uit Troye.

Troje, Troje, Troje. Die hartseer van 'n lang stryd en 'n kosbare verlies.