The Spanish Tragedy

The play's the thing 

where-in I'll catch the concience of the king.

Hierdie is Hamlet se woorde voor sy drama - The Murder of Gonzalo - open voor 'n groep gaste, waaronder die nuwe Koning Claudius.

Hamlet re-enact sy teorie oor sy pa se moord om Claudius se reaksie te bestudeer - en dit werk.

Omtrent 20 jaar voor Hamlet was daar 'n ander drama met baie van dieselfde storie elemente: 'n Spook wat brand om sy moord te wreek, 'n held wat maak asof hy gek is, en 'n drama binne 'n drama.

Die Spanish Tragedy was geskryf deur Thomas Kyd, Christopher Marlowe se kamermaat en die man wat hom aan die polisie verraai het.

Dit was 'n reuse sukses en het 'n revenge-genre geskep wat eindeloos nageboots is - tot vandag toe.

Dit is hoogs dramaties en baie goed geskryf. 

'n Bekende motto uit die drama is die woorde Where words prevail not,violence prevails.

Twee spoke - Don Andrea en REVENGE kyk deurentyd na die hele drama. Don Andrea is 'n lank-vergete gestorwe soldaat uit die oorlog tussen Portugal en Spanje, wat sy moordenaar (Baltazhar) vir ewig agtervolg.

Wraak kom uiteindelik baie jare later, wanneer Baltazar betrokke is in 'n ander moord as deel van 'n liefdesdriehoek.

Daar is 'n wonderlike liefdestoneel wat afspeel in 'n tuin in die nag - die twee lovers maak asof hulle oorlog maak.

HORATIO: Then thus begin our wars; put forth thy hand,
That it may combat with my ruder hand.

BEL-IMPERIA: Set forth thy foot to try the push of mine.

HORATIO: But first my looks shall combat against thine.

BEL-IMPERIA: Then ward thyself; I dart this kiss at thee.

HORATIO: Thus I retort the dart thou threwest at me.

BEL-IMPERIA: Nay then, to gain the glory of the field,
My twining arms shall yoke and make thee yield.

HORATIO: Nay then, my arms are large and strong withal;
Thus elms by vines are compassed til they fall

Hierdie speel-speel word binne oomblikke horror wanneer twee mans uit die donker verskyn en Horatio gryp en vermoor, voor Bel se oe.

Op dieselfde plek, wanneer die son opkom die volgende oggend vind Horatio se pa - Hieronimo - sy dooie seun wat hang aan 'n boomtak in sy tuin.

Een van die kragtigste tonele, aan die einde van die drama, is wanneer Horatio se ma Isabella, hierdie fatale boom gaan afkap

Down with these branches and these loathsome boughs

Of this unfortunate and fatal pine:

Down with them, Isabella; rent them up,

And burn the roots from whence the rest is sprung.

I will not leave a root, a stalk, a tree,

A bough, a branch, a blossom, nor a leaf.

Kyd kry ook 'n rare galgehumor reg wat ek nog nooit gesien het nie - op pad na die galg word een moordenaar verseker (deur die skelm baas wat hom gehuur het) dat hy op die laaste oomblik ge-pardon sal word en dat hy oor niks bekommerd hoef te wees nie. 

Hy is lieg natuurlik  - maar die verdoemde man glo hom en hanteer die hele galg-seremonie as 'n reuse grap.

Is it not a scurvy jest that a man should jest himself to death? sê een van die bystaanders.

Die verstomde laksman sê  

Well thou art even the merriest piece of man's flesh

that e'er groaned at my office door.

Die klimaks is die drama wat die dooie seun se pa (Hieronimo) op die planke bring, heel aan die einde: The Spanish Tragedy

Daarin wys hy skielik vir sy gehoor, tot almal se afgryse - die lyk van sy seun

See here my show, look on this spectacle:

Here lay my hope, and here my hope hath end

Here lay my heart, and here my heart was slain:

Here lay my treasure, here my treasure lost:

Here lay my bliss, and here my bliss bereft:

Hy het die twee moordenaars ge-trick om as akteurs in sy drama deel te neem, en wat soos acting gelyk het was werklik - hy het hulle voor die gehoor vermoor.

And, Princes, now behold Hieronimo,

Author and actor in this Tragedy,

Bearing his latest fortune in his fist;

And will as resolute conclude his part

As any of the Actors gone before

And, Gentles, thus I end my play;

En daarmee hang hy homself.

Christopher Marlowe

Christopher Marlowe was William Shakespeare se tydgenoot, landgenoot, mede-skrywer, akteur en held. Gebore in dieselfde jaar as Shakespeare (1564), op ouderdom 29 - en reeds baie suksesvol - is 'n bevel vir sy arrestasie uitgereik en 'n paar dae later is hy vermoor in 'n kroeg onder misterieuse omstandighede.

Of is hy?

Daar bestaan 'n horde conspiracy-teoriee oor Marlowe, een waarvan is dat hy en Shakespeare een en dieselfde mens was. Marlowe het sy dood ge-fake en 'n nuwe identiteit geskep: Shakespeare.

Hoe dit ook al sy, as dit Shakespeare was wat daardie dag gesterf het op 29 sou hy vandag onthou word as die skrywer van net Henry VI, Deel I, II en III. Dis al. En vir baie jare is hierdie drie dramas aan Marlowe, nie Shakespeare, toegeskryf.

Wie weet wat sou geword het van Marlowe, wat in dieselfde tyd 7 dramas geskryf het wat 'n sterk invloed op al sy tydgenote, insluitende Shakespeare, gehad het? [Shakespeare haal Marlowe verskeie kere direk aan].

Ek dreig al jare om Marlowe se dramas te lees, en het uiteindelik daarby uitgekom.

Tamburlaine

Marlowe se eerste drama is net een lang horror-fest. 

Ek moet erken dat, voor ek hierdie gelees het, ek geen idee gehad het van die bestaan van Timur "the lame" nie (die regte Timur was mank en het twee vingers verloor in 'n bakleiery uit sy kinderdae).

Timur maak vinnige opgang van dief en skaapwagter na generaal na koning en dan 'n volskaalse plundering van die aardbol. 

Een na die ander stad probeer sy weermag teenstaan, met gruwelike resultate. 

Hy hou die Turkse Sultan in 'n yster-hok as troeteldier en gebruik hom as sy voetstoel. Die konings van Jerusalem en Fez word ge-halter as perde om sy koets te trek.

Die hele bevolking van een stad word in 'n meer verdrink.

Timur vermoor sy een seun wanneer die kind nie die sig van bloed kan hanteer nie  (What think you of a wound, vra Tamburlaine. I know not what I should think of it; methinks it is a pitiful sight, sê die arme kind).

Hy verbrand 'n stapel Korans en daag Mohammed uit om hom te straf.

Daar is min wat ek as kuns kan ag in Tamburlaine - dit is lurid, sensasioneel sonder enige refleksie.

Maar dit was blykbaar 'n groot sukses vir die 21 jarige Marlowe by die London box-office. Soveel so dat hy 'n opvolg geskryf het - Tamburlaine Part 2 (meer van dieselfde).

Daar is een baie slim-geskryfde toneel waar Timur die Koning van Persie op die slagveld betrap. Die koning steek sy kroon vinnig weg, maar Timur sien dit. Hy neem die kroon by hom af maar sit dit dan baie galant weer op die koning se kop - "totdat ek dit later vandag saam met jou kop sal terugneem" - en dan verdwyn hy en los die verdwaasde koning alleen.

Het so 'n man bestaan en was hy regtig so erg?

Volgens Wikipedia hou die wereld heerser Timur (vandag die nasionale held van die staat van Uzbekistan) 'n ongeewenaarde rekord: binne die bestek van sy lewe het hy dit reggekry om 5% van die hele bevolking van die aarde te vermoor - 17 miljoen siele.

Dr Faustus

Ek het jare terug Goethe se Faust gelees en kan absoluut niks daarvan onthou nie. Ek onthou die storie deur Hector Berlioz se superb oratorio La Damnation de Faust.

Elkgeval, honderde jare voor enige van hulle het Marlowe dit eerste gedoen, met sy Dr Faustus.

Dis basies Faust wat die Duiwel oproep en sy pakt maak en daarna 24 jaar van totale mag kry. Hy gebruik hierdie mag om allerande apestreke mee aan te vang - horings in een arme sot se kop, 'n aap-gesig vir 'n ander. Hy loop onsigbaar rond, terroriseer die Pous in die Vatikaan, word vriende met die Duitse Kaiser en oorleef 'n paar aanslae op sy lewe deur vreesbevange courtiers (ek kan hulle skaars kwalik neem).

Daar is meisies, maar geen Margaretha - geen redeemer - in Marlowe se weergawe nie.

Wanneer sy 24 jaar verby is, is dit sulke tyd.

Soos die storie ontvou kon ek nie help om weer te voel (soos met Tamburlaine) dat Marlowe opsoek is na gruweldade om sy gehoor mee te vermaak nie.

Maar Faust is 'n baie sterker drama en bevat 'n paar werlik groot oomblikke wat my hoendervleis gee.

• Aan die begin, wanneer Faust sy pakt maak - verskyn die woorde Homo, fuge op sy arm (Mens- vlug!). Faust kyk daarna en sê Whither shall I fly? Hierdie woorde word nooit weer herhaal nie, maar dit is die tema van die hele res van Faust - waarheen sal ek vlug? Nou dat ek God verwerp het.

• Faust het 'n diep drang om die heelal te verstaan en deel van sy pakt is om die geheimenisse van die wereld te leer. In een toneel vra hy vir Mephistopheles 'n klomp vrae oor die sterre en planete. Now tell me, who made the world? Mephistopheles weier om te antwoord, en die woedende Faust voel ge-cheat. Have I not bound the thee to tell me anything? Mephistopheles antwoord - Ay, that is not against our kingdom. Think thou of hell. Op hierdie oomblik besef Faust dat hy nooit die geheime van die heelal gaan ken nie - omdat die Duiwel nie oor God kan praat nie.

• Aan die einde van sy 24 jaar roep Faust die mooiste meisie van alle tye op (Helena van Troje) en soen haar in 'n desperate poging om sy siel te transfer uit sy liggaam na haar - en so die Duiwel te cheat. Maar helaas.

• Die hele slot van Faust is skitterend geskryf - beginnend met Mephistopheles wat Faust besoek - his store of pleasure must be sauced with pain. Faust se doodsuur - van 11pm na 12am - Stand Still O ever moving spheres of heavens, that time may cease and heavens never come.

The Jew of Malta

Basies 'n goeie storie. Die Jood ter sprake is Barabas - nog 'n rip-roaring rol vir 'n Elizabetheaanse akteur.

Die Turke daag op op die eiland Malta en eis 10 jaar se onbetaalde tribute aan die Ottoman Empire.

Die goeie ou Christene besluit om al die Jode se eiendom te konfiskeer om die Turke te betaal (helfte van jou eiendom as jy gewillig is - alles as jy astrant is, soos Barabas).

En so, in een dag van bad luck verloor Barabas alles. Sy huis word 'n vroue nonnery vir Christen meisies.

Barabas laat vinnig sy dogter bekeer as Christen en skryf haar in vir die nonnery met die doel om die geheime juwele wat onder sy huis se vloerplanke weggesteek is, te kry - en daarmee sy wraak te finansier.

'n Goeie storie wat kort voor lank weer 'n bloedbad is - al die nonne (insluitende sy dogter) word vergiftig, die friars verwurg, die Christen leiers vermoor mekaar en die dorp word verraai aan die Turke.

Sjoe.

Die dialoog wemel van haat en vooroordeel - die Barabas rol is uit en uit 'n mondstuk om beledigings mee uit te rol.

In een toneel eis Barabas se henchman, Ithamore, 300 krone. Barabas is meer beledig deur die slaaf wat die geld vra as enige iets anders.

He sent a shaggy, tottered, staring slave
That, when he speaks, draws out his grisly beard
And winds it twice or thrice about his ear
Whose face has been a grindstone for men's swords
His hands are hacked, some fingers cut quite off
Who, when he speaks, grunts like a hog and looks
Like one employed in catzerie
And crossbiting - such a rogue 
As is the husband of a hundred whores.
And I by him must send three hundred crowns!

Barabas homself eindig in 'n cauldron kookwater, maar skreeu sy vloeke tot die laaste.

Sy laaste woorde is

Die, life!

['n Paar jaar later sou Shakespeare dieselfde Jew-baiting sukses probeer naboots met sy The Merchant of Venice]


Edward II

In die middel van die 16de eeu het 'n boek verskyn genaamd Holinshed's Chronicles, oor die middeleeuse konings. Dit sou uiteindelik die bron wees vir 13 van Shakespeare se dramas - al die Engelse Konings, Macbeth, King Lear en Cymbeline.

Maar die eerste verwerking uit Chronicles was deur die perverse Christopher Marlowe - wat die storie van Edward II gekies het - die homoseksuele koning wat in 'n bitter stryd met sy vrou - Koningin Isabel - en sy geskokte landgenote betrokke geraak het.

Die jong 24-jaar oue koning was verbete om 'n openlike gay lewensstyl te voer, wat natuurlik tot tragedie moes lei.

Edward II is Marlowe se beste drama, en een van die beste dramas wat bestaan - punt.

Dit is anders as sy vorige werk - hier is geen impuls vir makabere geweld nie, hier is daar karakter, diepte en intimiteit, en skitterende konflik en ontwikkeling - die rolle van Edward II en Isabel is wonderlik geskryf, en hulle seun (die toekomstige Edward III) wat moet kies tussen sy ma en pa, is sekerlik een van die beste kinder-rolle wat bestaan.

Marlowe was nie 'n man vir subtleties nie - die arme Edward II sterf deur 'n gloeiende warm yster wat in sy anus opgedruk word - you live by the sword....

Shakespeare sou later (baie versigter en minder eksplisiet) oor soortgelyke grond dwaal met sy drama Richard II. In retrospek is dit duidelik wat 'n enorme invloed Edward II op Shakespeare was. Die hele toon en struktuur van Richard II kom duidelik van Edward II, maar dit is terselfdertyd die raamwerk vir al die Engelse konings dramas wat sou kom.

Let's talk of graves, of worms, and epitaphs;
Make dust our paper and with rainy eyes
Write sorrow on the bosom of the earth...

20 Afrikaanse liedjies

1. Hartebeesfontein - Koos Kombuis

Heel voor in die Groot Verseboek (die nuutste Andre Brink weergawe wat breyten "Afrikaans se blou baksteen" noem) is daar 'n ongedateerde, anonieme gedig met die naam "Hartebeesfontein" - van toeka se tyd, skynbaar nog voor daar enige werklike Afrikaanse gedigte was.

Dis 'n lang klug van 'n dans-gone-wrong op Hartebeesfontein wat begin met die woorde

Was jy al ooit op 'n sheepskin dans 
daar by ou Stefaans?

Want ek sal jou 'n grap vertel 
van 'n verbroude apespel 

Op Hartebeesfontein

Is dit 'n hoax?

Ek weet nie, maar Koos Kombuis het 'n rip-roaring disco song daarvan gemaak - mag die Here hom seën.

2. Songvanger - Valiant Swart

Songvanger is blykbaar geskryf na aanleiding van die selfmoord van 'n jong student - vir sy ouers.

Kyk of jy vir my die son kan vang
Daar's 'n kamer in die huis waar ons die son kan hang

Kyk of jy vir my die son kan steel
Daar's 'n plekkie in die tuin waar die son kan speel...

Wonderlik

3. Die taal van my hart - Amanda Strydom

Hierdie song begin in ek-weet-nie-wat-nie (Vlaams? Nederlands?) en slaan dan oor na Afrikaans. Maar dis okay - want dit gaan oor die taal van my hart, nie die taal van my mond nie.

Dank Vader vir hierdie taal van Amanda Strydom: die woordeskat van wroeg en menslikheid, die moed en eerlikheid waarmee sy 'n groot reeks onderwerpe aanraak in Afrikaans - somtyds werk dit nie, somtyds werk dit, maar sy probeer altyd.

Btw - Die song Stadig oor die klippers is my gunsteling politieke song in Afrikaans (as mens dit politiek kan noem) -

stadig met die vangtou, stadig met die haat, stadig met die byl,
iemand het gesê: van lekker lag kom lekker huil

4. Reën - Radio Kalahari Orkes

Son kom op en die son sak weer, 
Dag na dag en die son brand neer

Alles bak dood in hierdie helse oond
Vir 'n dier se leiding raak ek nooit gewoond...

O Here, gee ons reën...

Hoendervleis.

5. Asseblief my lief en Wolke - Robbie Wessels

Ek hou van Robbie Wessels se stem. Ek hou ook van sy lang reeks songs oor pa's en seuns, of visserman vriend se pa's en seuns - grootword en wys word, wolke en lang gras.

Soos sy songs het Robbie Wessels ook gegroei van seun na man - en ek sien uit om te sien wat gaan volg.

Hierdie twee songs is die twee teenoorgesteldes. Asseblief my lief is die jong, piss-take Robbie Wessels - 'n baie lekker nonsens song. Wolke is die man.

6. Daar is geen - Johannes Kerkorrel

Johannes Kerkorrel was die groot game changer in Afrikaanse musiek, maak nie saak wat mense sê nie. Dat ons vandag met trots kan terugkyk en sê dat Afrikaanse musiek nie totaal compos mentis tydens die rewousie was nie is net aan hom te danke - niemand anders nie.

Ek onthou hoedat ek destyds in 'n koshuis in UCT ingestap het en hoe trots ek was om Kerkorrel uit die kamers hoor kom het - in hierdie heiligdom van Engels.

En toe het die rewolusie gekom en voordat enige iemand kon smaal dat Kerkorrrel sy roeping verloor het het hy self hierdie song geskryf, oor die nuwe wereld - sonder petrol (kos dieselfde as wyn), sonder klere (ons almal staan naak), sonder skandes (net totale sensuur), geen analise (ons het Sigmund gekeer), sonder rigting (ons het radarbeheer)

daar is nie meer digters nie, die het almal verdwyn
daar is geen papier nie, daarom breek ek my pen...

7. Stille waters - Laurika Rauch

Laurika Rauch het toegang tot 'n resevoir van songs soos niemand anders nie, en sy kan sing dat jou hare rys. Wanneer sy stadig sing het sy 'n vermoë om alle pretensie te verwyder en gevoel in eenvoudige woorde te sit - wie sal ooit die liefde kan verstaan? jy was vir 'n rukkie lief vir my - ek was vir 'n rukkie ook 'n bietjie lief vir jou.

8. Boer in beton - Koos Kombuis

Koos Kombuis het die slegte gewoonte (saam met 'n hele paar ander Afrikaanse sangers) om sy songs comic make-overs te gee - dis selde snaaks, net 'n pynlike, desperate verstrikking in sy eie grappies.

Hy het Boer in Beton amper venietig met sy alewige gekarring daaraan, maar die oorspronklike bestaan gelukkig nog (luister na Anton Goosen se akapella aan die einde van die Boemelaar se Droom album)

9. Habana - Bok van Blerk

As ek een rugby song insluit sal dit hierdie een wees.

10. Waarom ek na jou roep vanaand - Gert Vlok Nel


Gert Vlok Nel is die wonderlike bewys dat kuns nie elders is nie - die oggendstappie van die huis na die skool op Beaufort-Wes bevat al die tower en inspirasie van die aarde, al die materiaal wat nodig is vir musiek.

Hierdie is die langste song in Afrikaans (waarvan ek bewus is) - sy huldeblyk aan Koos du Plessis.

Gert bo die grond roep na Koos onder die grond: Kom in Koos, Kom in…


11. Pelgrimsgebed - Amanda Strydom

Hierdie een blaas my weg, dis so great (en wie het gesê 'n konsertina is passé?)

Dis 'n begrafnis song. Our little life is rounded with a sleep, het Shakespeare gesê.

Alle pelgrims keer weer huistoe, 
elke swerwer kom weer tuis...

12. Die Sprokie - Lika Berning

Hierdie is Steve Hofmeyr se song - uit die kinder-CD Laaities en Ladies - maar die weergawe waarop ek verlief is is die een wat Lika Berning sing aan die einde van die fliek "Liefling" - sy is so gorgeous en dis so 'n perfekte oomblik om 'n gordyn mee te laat sak

jy vertel my van 'n land en sy legendes...
sonder helde, sonder hemele, het jy my met 'n prins se hart kom red

13. Voshaarnooi - Louis van Rensburg

Hierdie is die ou oorlogsperd waarop elke nuwe sanger sy tande slyp, maar dit bly fantasties.

14. Ou Ryperd - Dozi

Ek moet erken dat ek een van 'n menigde Afrikaners is wat hierdie song op permanente repeat gehad het, vir  jare.

15. Onder jou asem - Riku Latti

Jy is my... swak punt

:)

16. Ouman donker - Madeleine Barnard

Madeleine sal nog haar oomblik in die son kry. Intussen, hier is 'n pragtige song en stem - die donker wat onafwendbaar kom en getuie is van eensaamheid.

17. Droomland - Chris Chameleon

Soos enige stoere boer is manne-Divas en koer-koer liedjies nie eintlik deel van my psige nie. Maar Chris Chameleon: ek weet nie wat sy trick is nie, maar ek geniet iets wat ek gewoonlik min oorhare voor het - en dis moeilik om vir hierdie ou hond nog nuwe tricks te leer.

Iemand wat my horissone verbreed.

18. 'n Sonneblom uit Bethlehem - Lize Beekman

Damn, so eenvoudig:

ek bring vir jou 'n sonneblom uit Bethlehem, 
ek geen dit water op Bloemfontein 
kappertjiesaad uit Darling straat 
en hanepoot druiwe uit die Paarlvallei...

19. Boesmanland - Worsie Visser

Ek wil nie te veel tradisionele Afrikaanse songs insluit nie - dit voel soos cheating. Maar hierdie een is so 'n groot gunsteling - ou songs het 'n surrealisme wat deur die jare hulle eie realiteit word.

Bokkie vat jou sloop
dat ons Bitterfontein toe loop
met my vaal ou hout kitaar 
ek breek mos nie 'n snaar

20. Hoe ek voel - Johannes Kerkorrel

Vir my, die magnus opus van Afrikaanse rock - so intens en kragtig, met daai brandende diep elektriese kitaar.

As ek jou net kon vertel
as ek jou net kon laat sien
sou ek 'n skilder opdrag gee
om 'n prent vir jou te maak
en as hy eindelik klaarmaak
as hy sy meesterstuk voltooi
sou jy weet, jy sou weet
as jy teen die tyd nog vergeet
hoe ek voel, hoe ek voel
oor jou

Die Geveerde Monster

Lank lank gelede, in ‘n land ver van hier af, was daar ‘n Koning wat dodelik siek geword het. Sy enigste hoop was in die towerkrag van die vere van die gevreesde Geveerde Monster.

Die Koning het ‘n vrywilliger nodig gehad met die moed om ‘n veer van die monster se lyf te steel en uiteindelik het een held - Koos van der Merwe - na vore getree.

Die Koning se raadgewers het vir Koos verduidelik in watter berg die Monster woon en hom sterkte toegewens.

Koos het in die pad geval en kort voor lank het hy by ‘n rivier gekom.

‘n Ferryman het hom oor die water geneem en toe hulle in die middel van die rivier is, sê die Ferryman skielik

“Is jy nie Koos - die ou wat ‘n veer vir die koning gaan steel nie?”

“Ja”, sê Koos.

“Ek hoor sy vere het besondere towerkrag – wanneer jy steel, kan jy nie sommer twee steel en vir my een bring nie?”

“Goed,” sê Koos. ”Ek sal so maak.”

“En ook: ek hoor dat die Monster alle geheime ken. Vra hom waarom ek nie van die ferry kan afkom nie? Vir jare al sit ek gevange op hierdie boot”

Koos het belowe om die ekstra veer te bring en vir die monster te vra waarom die Ferryman vassit.

Nie lank daarna kom Koos by 'n put waar twee moeë moedelose manne sit.

“Wat’s fout?” Het hy gevra.

“Ons put het onverklaarbaar eendag opgedroog”, het die manne gesê.

Een van die manne het Koos erken: “Is jy nie die ou wat ‘n veer van die Monster se lyf vir die Koning gaan steel nie?”

“Ja”, sê Koos.

“Hier's 'n idee - terwyl jy steel, steel twee en bring een saam vir ons”

“Goed,” sê Koos. ”Ek sal so maak.”

“En vra sommer vir die monster waarom ons put nie meer water het nie?”

Koos het belowe om die ekstra veer te steel en vir die monster te vra wat met die put gebeur het.

Daardie nag het Koos by 'n Herberg gekom, om te oornag. Die herbergier het na ete by hom kom sit en gesels.

“Jy is die ou wat ‘n veer vir die koning gaan steel.”

“Ja”, sê Koos. "Dis ek".

"Vir jare al brand ek vir hierdie kans", sê die herbergier. "Baie jare gelede het my dogter verdwyn. Elke dag dink ek aan haar en wonder waar sy is. Hulle sê dat die monster alle geheime ken. Sal jy hom vra wat van haar geword het?".

Koos het ingestem.

Die volgende dag stap Koos hoog in die berg in en sien 'n klooster. Hy besluit om die monikke te vra of hulle vir hom die pad na die Monster sal wys. Die Abbe erken vir Koos - en (verrassing) begeer ook 'n veer en die die antwoord op 'n vraag: Waarom baklei die monikke in die laaste maand konstant met mekaar.

Goeie ou Koos stem weer in om 'n veer te kry en daarna beduie die Abbe in detail vir hom waar die Monster woon.

"Alles van die beste, Koos. Jou enigste probleeem gaan wees wanneer die Monster sy deur oopmaak - hy gaan jou verskeur voordat jy enige iets kan sê. Hy is uiteraard 'n Monster."

Koos het die Abbe bedank en die paadjie gestap soos aan hom verduidelik en voor 'n swaar hout deur diep in die berg ge-eindig.

Hy het geklop, en die deur het oopgegaan.

In die deur het 'n mooi meisie gestaan.

"Ek is die Monster se vrou", het sy gesê. "Gelukkig vir jou is my man nie hier nie".

Koos het vir die meisie sy hele storie verduidelik, en toe hy skaars klaar was het hy 'n oordonderende gebrul gehoor.

"Dis die Monster!" het sy vrou gesê. "Jy moet wegkruip."

Die Monster was suspisieus - "ek ruik iets vreemds in ons huis".

Maar sy vrou het hom kalmeer en uiteindelik is die Monster bed toe, saam met sy vrou.

In die middel van die nag skiet die Monster skielik op en skreeu

"Iemand het een van my vere gesteel!"

"Dis net ek, man", sê sy vroutjie. "Ek het 'n verskriklike nagmerrie gehad en per-ongeluk aan jou pels getrek. Ek het gedroom van 'n Ferryman wat vassit op 'n boot en nooit kan afkom nie. Verskriklik".

"Mmmm, jy sal nie glo nie, daar is so net so 'n Ferryman. Hy kan maklik afklim, al wat hy moet doen is om af te spring voor sy passasiers. Die laaste een op sy boot sal altyd vassit. Moenie dat dit jou pla nie, kom ons slaap"

Nie lank nie en die Monster brul weer van die pyn.

"Ag jammer man.", sê sy vrou "alweer 'n nagmerrie: 'n klooster vol monikke wat moet saamwerk en bid, maar al wat gebeur is dat hulle baklei al dag"

"Hond se kierie", roep die Monster "Al weer die waarheid. Nie ver van hieraf het die Duiwel by 'n klooster ingetrek en stook soveel kwaad omdat niemand hom erken nie. Hy's die een met die bokbaard en swart oe. Slaap nou asseblief en moenie my weer pla nie!"

Maar skaars was hulle aan die slaap of die vrou trek weer 'n veer.

"Wat is dit hierdie keer?! Wil jy my kaal uittrek!"

"Ek kan nie help die goed wat ek vannag droom nie - twee manne wat wag om 'n droee put. Weet jy van so iets?"

"Inderdaad - 'n Massiewe slang is in hul put opgekrul - hulle moet 'n spies afgooi en die water sal uiteindelik weer opborrel wanneer die slang na die bodem sink. Moet my om hemelsnaam nie weer pluk nie!"

Maar kort voor lank pluk die vrou weer

"Wat is dit hierdie keer!!"

"'n Arme herbergier op soek na sy dogter"

"Ek ken hom goed - en ek ken sy dogter goed - dis JY : ek het jou gesteel toe jy 'n klein dogter was! Klim nou uit my bed en gaan slaap in die kamer langsaan en los my in vrede!"

En toe, in die nag, het Koos en die vroutjie uit die huis gesluip met die vere en al.

Die meisie en haar pa - die herbergier - is weer verenig.

Koos het vir die Abbe vertel van die Duiwel, en vrede het teruggekeer nadat hulle hom uitgeskop het.

Die twee manne se water het teruggekeer.

En die Monster? Hy het wakker geword en besef dat sy vrou weg is. So vinnig soos die wind het hy Koos en sy vrou agtervolg tot by die rivier waar die Ferryman hom moes vervoer. Maar in sy onsteltenis het hy heeltemal vergeet van die vloek van die boot.

Die Ferryman het afgespring en die Monster is gestrand op daardie boot, tot vandag toe. Niemand het ooit weer op sy boot geklim nie.

Koos het sy vere uitgedeel en die laaste veer vir die Koning gegee. Die Koning het herstel en lewe vandag nog.

Koos en die Monster se vroutjie is getroud en het gelukkig gelewe, tot in lengte van dae.

En fluit fluit, my storie is uit.