The Godfather, Part II

Pacino & John Cazale

Die "Godfather II" (1974) word dikwels ge-punt as die "beste sequel ooit" - nie sleg nie, gegewe dat "Godfather" - perdekop-in-die-bed en al - een van die groot kulturele verwysingspunte geword het (dit was tot die koms van Steven Spielberg en "Jaws" die grootste box-office hit in die geskiedenis).

GII is 'n sequel en 'n prequel - die helfde van die storie gaan oor die jong Vito Corleone (Robert de Niro as klein Marlon Brando) se rise tot Godfather, en pas kronologies voor die "Godfather". Die ander helfde van die storie gaan oor sy seun Michael (Al Pacino) se doen-en-late as die volgende Godfather.

Die twee stories word verfleg met wisselvallige sukses. Francis Coppola het dit later in 'n reguit lyn untangle toe hy die drie Godfathers as 'n televisiereeks her-sny het.

Maar die grootsheid van GII is in die pragtige karakter gespeel deur John Gazale - Pacino se oudste broer Fredo - die sukkelaar, die onaantreklike, talentlose, naiwe, stadige maer mannetjie. Die swart skaap in hierdie hiper-macho wereld.

Die storieboog lei tot 'n klimaks waar Fredo vir sy Godfather-broer Pacino verraai (of eerder sy vertroue verloor - lang storie); groot uitval; Pacino waarsku Fredo dat hy hom sal uitlos vir solank hulle ma nog lewe; na haar dood reel hy sy broer se moord.

Die arme Fredo klim gewillig saam met Pacino se henchman in 'n bootjie om te gaan "visvang" in die meer rondom die familie-estate. Deur sy huisvenster staar Pacino na die skuitjie wat wegroei oor die water en terugkeer sonder sy broer.

Pacino - die Godfather - die sterk man wat die "verantwoordlikhede" dra, die wereld se vullis was en wegsteek, die gangster wat nooit glimlag nie, die man wat geen vriende kan he nie, geen liefde, geen ondersteuning, net vrees en vyande.

Daar staan hy.

En dan onthou hy iets.

Die fliek se laaste toneel is 'n terugflits - hierdie keer nie na sy pa se storie nie, maar na die dag van Amerika se toetrede tot WWII.

Pacino is 'n jong student en kondig aan die etenstafel vir sy familie aan dat hy pas as soldaat enlist het.

Sy aankondiging word met skok ontvang, en daarna 'n storm abuse, 'n paar taai klappe en dan 'n preek oor die "verraad aan sy Corleone familie" om sy lewe te waag vir vreemdelinge.

En dan, na almal stil is, staan Fredo versigtig op, leuen oor die tafel, steek sy hand uit na Pacino, en sê: "I think that's great Mikey, I'm proud of you".

All That Jazz

Bob Fosse was een van Broadway se grootste koreograwe - die wenner van sewe Tony awards in 'n ry (onder meer "Chicago").Met niks meer om te bereik nie, het Fosse oor-ge-cross na movies - as koreograaf vir "West Side Story". Alles waaraan hy geraak het het skynbaar in goud verander - teen 1972 het hy Hollywood oorwin, met 'n Oscar as regisseur vir Liza Minelli se "Cabaret".En toe, in 1979 het hy hierdie weird, unieke movie gemaak. Teen hierdie tyd het Fosse begin glo dat die lewe sonder 'n gehoor en 'n soundtrack onmoontlik is - hy het sy eie lewe (starring Roy Scheider) gedoen as 'n dansproduksie - maar in 'n hartseer, selfverwytende toon.Die hoogtepunt daarvan is die laaste sekwens, waar die sterwende "Joe Gideon" in 'n hospitaalbed in sy laaste beswyming gaan. Alleen saam met hom, in hierdie oomblik, is die stil, wagtende figuur van die dood (Jessica Lange) en sy kamer se televisiestel, waar Ben Vereen, as 'n talkshow host aankondig:

Folks, what can I tell you about my next guest. This cat allowed himself to be adored, but not loved. And his success in show business was matched by failure in his personal relationship bag, now that's where he really bombed. And he came to believe that work, show business, love, his whole life, even himself and all that jazz was bullshit. He became numero uno gameplayer. Uh, to the point where he didn't know where the games ended and the reality began. Like to this cat, the only reality... is death, man.Ladies and gentlemen, let me lay on you, a so-so entertainer, not much of a humanitarian, and this cat was never nobody's friend. In his finalappearance on the great stage of life, uh, you can applaud if you want to, Mr. Joe Gideon!!"En dan, met die ou Country liedjie - "Bye, bye life / bye, bye happiness / hello loneliness / I think I'm gonna die" - dans Fosse een laaste keer onder die kollig in, en uit die wereld uit.